“Εκλαμπρότατε,
Φλογερά δάκρυα χαράς και συγκινήσεως καταβρέχουσι τας παρειάς του Ελληνικού πληθυσμού της Ηπειρωτικής ταύτης κωμοπόλεως Δερβητσάνης και αυτών έτι των μικρών, επί τη υψηλή παρουσία των ηρώων του Αγώνος της Ελευθερίας και των κατακτητών του απορθήτου, κατ’ Ευρωπαίους, οχυρωτάτου Μπιζανίου, των απελευθερωσάντων ημάς τους μέχρι τούδε ταλαιπώρους υποδούλους Έλληνας από τον βαρύν ζυγόν της αγρίας και βαρβάρου Τουρκίας, όστις επί τετρακόσια και πλέον έτη επικείμενος επί του τραχήλου ημών πολυειδώς και πολυτρόπως εβασάνιζεν ημάς τους δυστυχείς της Ηπείρου Έλληνας.
Σήμερον χαίρει και σκιρτά άπασα η φύσις, τα όρη φαίνονταν ωσάν να αιωρώνται εκ της χαράς αυτών, διότι ήλλαξαν κύριον, αι πεδιάδες και αι λεωφόροι και άπασαι αι οδοί γελώσι και χαίρουσι, διότι διέρχονται δι’ αυτών ελεύθεροι ελληνικοί πόδες, διότι σύρονται επ’ αυτών αξιόμαχα ελληνικά στίφη. Τα πτηνά φαιδρότερον κελαδούσιν επί των δένδρων, αποδεικνύοντα ούτω την χαράν των και αυτοί έτι οι λίθοι σκιρτώσι, και μετακινούνται της θέσεως αυτών υπό του ελληνικού ηλεκτρισμού, ως ποτε υπό της λύρας του Ορφέως. Σήμερον ήρθη ο μέλας και ζοφώδης πέπλος εκ του ορίζοντός μας.
Σήμερον τον ορίζοντα ημών καλύπτει κυανόλευκος ελληνικός πέπλος. Παρήλθεν ο δριμύτατος χειμών. Σήμερον ήλθεν η άνοιξις, λυώσαν στα βουνά τα χιόνια, πέρασαν τετρακόσια χρόνια.
Ζήτω Κωνσταντίνος ο Ελευθερωτής. Ζήτω άπασα η Βασιλική Οικογένεια. Ζήτω η Ελληνική Κυβέρνησις. Ζήτω ο αξιόμαχος Ελληνικός Στρατός. Ζήτω η μέλλουσα γενεά.”
* Διατηρήσαμε τον ίδιο τρόπο γραφής απ’ το πρωτότυπο κείμενο.
πηγές: “Η Δερβητσάνη της Κάτω Δροπόλεως Αργυροκάστρου” Αθήνα 1978
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου