Εκεί που όλα πήγαιναν προς το καλύτερο και γενικά η περιοχή μας άκμαζε, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δέχεται εισβολή από μια φυλή βαρβάρων. Οι Αγαρηνοί (Τούρκοι) ήταν πλέον η επερχόμενη Αυτοκρατορία .Το 1453 η Βασιλεύουσα [1]πέφτει στα χέρια τους και τότε ξεκίνησαν 400 χρόνια σκλαβιάς και πίκρας για όλο το Έθνος.Ωστόσο η Δρόπολη πολύ πιο πριν έζησε τον πρόδρομο του μετέπειτα τουρκικού μαρτυρίου.
Η Ήπειρος από τον 14ο αιώνα ήταν στόχος των Αλβανών[2] (εξισλαμισμένων και μη). Προσπάθησαν με κάθε τρόπο να πολεμήσουν και να αφανίσουν το Ελληνικό στοιχείο στην περιοχή και να εγκατασταθούν στα εδάφη της Δροπόλεως.Το 1399 σύμφωνα με το «Χρονικό των Ιωαννίνων» έγινε μεγάλος αγώνας μεταξύ των Δροπολιτών και της Αλβανικής δυναστείας των Ζενεβήσηδων[3]. Μέτα από μια μάχη τον Απρίλιο του 1399 με συμμάχους μας τους Ζαγορίτες και τους Μαλακασαίους από τα Ιωάννινα, κέρδισαν οι Ζενεβήσηδες και το Αργυρόκαστρο το διοικεί πλέον ο Γκιόν Ζενεβίσης. Ήταν πλέον η αρχή όλων των δεινών. Δώδεκα χρόνια πριν την πτώση των Ιωαννίνων είχε καταληφθεί το βορειότερο τμήμα της Ηπείρου, στο οποίο βρίσκεται και η Δρόπολη.
Ο Ζενεβίσης τότε από το φόβο που είχε για τους Τούρκους, συμμαχεί με τα Ιωάννινα. Το 1418 το Αργυρόκαστρο παραδίδεται στους Τούρκους μετά από προδοσία του γιου του Γκιόν. Το Χρονικό της Δρυϊνουπόλεως αναφέρει: «Και οι Αγαρηνοί εστέκοντο με μεγάλην υπομονή, έως ότου επάρθη και η δυστυχής βασιλεία των πόλεων. Και ευθύς τότε έγιναν ως λύκοι άγριοι κατά των χριστιανών, χάλασαν εκκλησίας και Μοναστήρια, χάλασαν την Φοινικόπολιν, την Κόνιτσαν, έβγαλαν τους Χριστιανούς έξω από το Αργυρόκαστρον, έκτισαν σπίτια, έκοψαν[4] πολλούς πρώτους Χριστιανούς , και έγινε θρήνος και κλαυθμός απαρηγόρητος. Και εις τους 1456 χρόνους έστειλεν ο Βασιλεύς[5] προσταγήν εις τα μέρη ταύτα και ειρήνευσαν οι Χριστιανοί».
